Katherine, Darwin en de reis naar het mooie Houten

Zo. Pardon. Janneke loopt een beetje achter. Janneke doet alles wat meer op de Australische style denk ik, gewoon lekker alles op het gemakje en 'no worries'.

Ik ben namelijk al weer even thuis. Om precies te zijn, ben ik al 12 dagen verkleed als een mummie tegen de kou. 

Maar omdat ik dingen niet wil afraffelen en ik het wel leuk vind om het verhaal even af te ronden (ook al zijn jullie er misschien niet meer zo in geïteresseerd) ga ik nog even mooi verder bij waar ik was gebleven. Namelijk in Katherine. Komt ie..

Katherine is eigenlijk een plaats waar ik niet te veel woorden vuil aan wil maken. Katherine zelf stelt namelijk niet heel veel voor. Het enige bijzondere daar is, dat je een drive in bottle shop hebt, die maar een paar uur op de dag open is en waar je max. 6 flessen of 10 blikjes drank mee kan nemen. Deze bottle shop wordt in de gaten gehouden door zo'n 5 politie agenten, deze vragen om je ID en stellen de vraag: "So, were do you think you gonna drink this alcohol?". Waar wij verstandigerwijs op reageerde met: "At our Hostel". 
Later hadden we hier spijt van en hadden we liever iets gezegd in de trant van: "I don't know if you have plans for tonight... otherwise we can come over?" of "Maybe outside, in the grass, like all the abby's does over here". 

Want zo was Katherine eigenlijk een beetje, Katherine is gewoon een beetje een alcohol verslaafde chick. Alcohol shops zijn daarom maar een aantal uur open, hoeveelheden zijn minder en sterke drank verkopen ze niet. Puur en alleen om het drankgebruik in de stad een beetje te minderen. Gek zat lopen er nog genoeg dronken aboriginals over straat, of liggen ze in het gras. 

Wel zijn we hier nog naar de Hot Springs geweest, helaas had de dagen ervoor daar hard geregend, waardoor het ie wat overstroomd was, en dus gesloten, in verband met ronddwarrelende krokodillen.

Na 2 nachtjes Katherine door naar Darwin. Waar we woensdag in de middag  aankwamen na een busrit van ongeveer 4 uur. 
Darwin was ten opzichte van Katherine alweer een hele verbetering. Deze stad is in 1974 helemaal verwoest geweest door de storm Tracy en daarom redelijk modern qua opzet van de stad. 

In het hostel zaten we met 2 andere meiden op de kamer, een Iers meisje (euhm, vrouw van 32) en een Australisch meisje uit Adelaide. Met deze meiden zijn we een dagje naar het Litchfield National Park geweest, zo'n 2 uur met de auto rijden vanaf Darwin. Hier had je de mooie Florence Falls met de Plunge Pool, waar je onder de waterval kon zwemmen en dergelijken. Zeer tof. 

Andere dagen hebben we besteed aan het bekijken van de stad, schuilen voor de regen, middagdutjes, australian day vieren (wat niet veel voorstelde) en fietstochten.
Oh, en we zijn nog een dagje met een Rhys meegeweest, we hadden Rhys al in Katherine ontmoet en hij was onderweg naar Darwin, omdat hij daar ging wonen en werken. Vriedelijk als hij was, bood hij ons aan om een dagje te touren met zijn auto. Helaas was het Kakadu National Park gesloten, dus konden we daar geen kijkje nemen. In plaats daarvan zijn we richting de Adelaide River gereden, waar je meerder mooie uitzichtpunten had. Zoals de "windows to the wetlands". Leuk zat hebben we hier ook nog een wilde krokodil gezien (veilig toen wij in de auto zaten enzo). 

Na de laatste week chillen in Darwin, werd het dan toch tijd om na 3 maanden onze backpacks nogmaals in te pakken en het vliegtuig te nemen in de richting van Europa.
Met als overstap, 15 uur in Kuala Lumpur. 
Dat biedt perspectief natuurlijk, want waarom zou je 15 uur lang op een vliegveld blijven hangen als je een dagkamer krijgt van de vliegmaatschappij (ik zal verder geen reclame maken, maar dat was van Malaysia Airlines), in een verschrikkelijk luxe hotel met heerlijke bedden, douches en handdoeken. Daar kwam nog bij dat we genoeg tijd hadden om even een bezoekje te nemen aan de stad zelf. 

Dus daar gingen ze hoor, jut en juul of Thea en Riet (hoe je ons ook wilt noemen), met de trein down town Kuala Lumpur in. 
Ik kan jullie melden, de mensen daar zijn relatief klein, dus ik had goed overzicht... het is een vreemde stad. Uit de grond gestampte gebouwen aka wolken krabbers, met daarnaast een huis wat je best een krot kan noemen.
Ze zijn in de stad nog veel aan het verbouwen, dat is wel te zien. Maar desondanks een leuke dag gehad, weer even een totaal ander cultuurtje dan Australië, enorme shoppingmallen, goedkoop goed eten (met de nadruk op goedkoop) en een mooi uitzicht op de petronas tower vanaf de 'skybar', waar we een lekkere avondmaaltijd hebben genuttigd. Na deze overheerlijke delicatesse mochten we in de spits terug naar ons hotel, ik weet niet of ze het in Kuala Lumpur ook spits noemen, maar ik kan jullie mededelen, het was druk. Heel druk.

Aangekomen in het hotel, genoten van een heerlijke douche en een heerlijke handdoek, want na 3 maanden je met een soort 'handige handdoek voor reizen' aka vaatdoek afgedroogd te hebben, is een lekkere zachte grote fijne handdoek echt puur genot. Na deze opfrisbeurt werd het tijd om ons in te checken voor het laatste stukje richting Nederland. Wat wij toen nog niet wisten, was dat er in Nederland sneeuw lag, anders weet ik zeker dat ik een ander vliegtuig had gepakt, maar dat geheel ter zijde. 
Laatste uren in het vliegtuig was best een gek gevoel, dat de 3 maanden er al weer op zitten, dat je zoveel hebt meegemaakt, dat de tijd zo verschrikkelijk snel is gegaan en dat je nu dus alweer onderweg bent naar Nederland.
Vliegreis viel verder alles mee, redelijk een beetje kunnen slapen en ook dit keer lagen mijn benen weer fijn in het gangpad. Klein irritatie puntje is dan natuurlijk dat je in een vliegtuig vol met Nederlanders zit en op een één of andere manier vind ik dat altijd verschrikkelijk en erger ik me al gelijk aan de Nederlanders om me heen. Je hoort gezeur en gemekker,  rijke zakenlui met een aardappel in de keel, mensen die haast hebben en noem het maar op.

Maar na een uur vertraging, een aantal uur de hoogte in, vliegtuigeten en een landing in de sneeuw bij Amsterdam. Waren we er alweer. In Nederland, terug in de kou (mijn gunst wat was het koud) en terug in het oude leventje. We werden opgewacht door onze lieve papa's en mama's broers en vrienden en vriendje. Wat absoluut een warm welkom was, waar ik vrolijk van werd en wat de terugkomst wel weer goed maakte.

Nou moet ik zeggen dat ik aardig wat dagen weer heb moeten wennen aan Nederland, gewoon aan alles, maar ik ben weer helemaal back, fris en fruitig en met een hele mooie ervaring rijker.

Bedankt ook voor het lezen van de verhalen en alle lieve en leuke reacties elke week weer! 
Met een volgende reis (die zeker gaat komen) zal ik jullie weer op de hoogte houden. 

(oh en deze blog heb ik dus al veel eerder getypt dan gepost, dus wees niet al te veel in verwarring)

xxx